Laatste blogs over Corsica

Corsica, eiland van schoonheid

Corsica-gids Als het gaat om Corsica, is Wilbert Geers sinds jaar en dag een bron van kennis en inspiratie. Die bron is er nu ook in Boekvorm: Beleef Corsica. Dat bracht me als auteur van Het Hurktoilet, de leukste Frankrijkgids, tot een enthousiaste recensie in de rubriek Reisgidsen.

Wie het bergeiland tot op het bot wil ervaren, kan dwars over het eiland de Grande Randonnee 20 wandelen, een 200 kilometer lange tocht dwars door het ruige gebergte in het hart van de streek. De tocht is vooral in de zomermaanden erg zwaar. Bij het gebrek aan berghutten komt dan nog eens de grote hitte. Toch lopen veel mensen de route juist in die tijd, zodat het dan uiterst druk is in de berghutten.

De Grande Randonee 20 voert door het ruige hoogland van Corsica. Foto Joost's Adventures op Corsica

Wie aan de kust logeert en een dagje wil wandelen, dient kort van te voren het lokale weerbericht op te vragen. De snelle weersveranderingen in de bergen zijn vanaf de kust niet in te schatten. In de zomer van 2002 zijn daardoor enkele wandelaars om het leven gekomen.
Van eind december tot begin april kan een deel van de GR 20 overigens op ski´s afgelegd worden. Corsica is een paradijs voor langlaufers. Voor alpine skiërs zijn er alleen links en rechts een paar sleepliftjes.

Voor automobilisten: Corsica kent bijna alleen maar bochtige bergwegen. Behalve op de hoofdweg langs de oostkust komt de gemiddelde snelheid er amper boven de 40 kilometer per uur. De wegen zijn er weliswaar redelijk, maar bochtig. Zelfs op hoofdwegen komen nog kleine stukjes voor waar twee auto's elkaar niet kunnen passeren. Over de zeer smalle weg van de oostkust naar de spectaculaire Col de Bavella zwijgen we maar; die is alleen voor ervaren bergrijders.

De geschiedenis van het eiland gaat ver terug, blijkt uit de vondst van het skelet van een vrouw die ongeveer in het jaar 6500 voor Christus geleefd moet hebben. Ietsje jonger (van 1300 voor Christus) zijn de menhirs die gevonden werden. De belangrijkste vindplaats van nederzettingen uit de bronstijd, Filitosa, is tegen betaling te bezichtigen. Zelfs met gidsje is deze site voor de leek echter niet veel meer dan een heuveltje met wat stenen (afgezien van enkele menhirs). Aardiger is bijvoorbeeld het Castellu d'Araghju, een kasteeltje waarvan nog net zo veel overeind staat dat iedereen zich kan bedenken hoe het er ongeveer uitgezien moet hebben. Een bezoek daaraan kost niets, behalve een hete wandeling van een half uur.
De eerste 'beschaafde' mensen die zich op Corsica vestigden, waren vermoedelijk Grieken. Zij noemden het eiland al het eiland van schoonheid (Kallistu). Later kwamen Etrusken, Carthagen, Vandalen, Germanen en noem maar op, meestal op al te niet vreedzame wijze.

Van 1100 tot 1729 heersten achtereenvolgens de stad-staten Pisa en Genua op het eiland. Bouwde Pisa vooral kerken, Genua liet vooral forten en uitkijktorens achter. Van die torens is een flink aantal bewaard gebleven. Sommigen lijken van buiten zelfs nog in behoorlijke staat te verkeren.
In 1729 kreeg Corsica de steun van Frankrijk, toen het zich los wilde maken van de onderdrukkers uit Genua. Die steun liep uit op pure oveoverheersing door Frankrijk, die vooral de armen zwaar trof. Ten einde raad bewerkstelligden de Corsicanen een Corsicaans-Engels koninkrijk. Vergeefs: de Engelsen verlieten het eiland al na een paar jaar, waarna Genua het eiland aan Frankrijk verkocht. Sindsdien is het eiland Frans. Het verlangen naar onafhankelijkheid, in de achttiende eeuw ontstaan dankzij Pasquale Paoli, is nooit helemaal verdwenen. Corsicanen zijn er dan ook trots op dat hun Pasquale Paoli een grondwet voor Corsica schreef, die zelfs model zou staan voor de grondwet van de Verenigde Staten.
Anno 2014 is er nog maar een kleine minderheid die onafhankelijkheid wenst. Deze gebruikt geweld, maar dat richt zich niet of nauwelijks tegen het toerisme. Dat is ook veel te belangrijk voor de economie van het bepaald niet rijke eiland. Toeristen zullen hooguit de vele kogelgaten in verkeersborden zien.
Wel zijn de Corsicanen trots op hun eigen taal en cultuur, hun bier, hun kaas en hun wijn. Het Corsicaans wordt onderling nog volop gesproken, al spreken de Corsicanen zonder uitzondering ook gewoon Frans. Belgische problemen zijn er niet: wie in het Frans begint krijgt in het Frans antwoord. Concerten van regionale muziek (polyfone a capella zang) worden tot in de kleinste dorpjes gegeven.

Alle plaatsen van enig belang (op Corte na) liggen aan de kust. Vrijwel allemaal danken ze aan het roemruchte verleden van het eiland een kleine citadel. Met name Bonifacio, op de zuidpunt, is een omweg waard. Het is een wat groter middeleeuws stadje dat spectaculair op de witte kliffen ligt. Ajaccio is (met Bastia) een plaats die ook tegenwoordig de naam stad nog verdient. De stad met zijn casino en zijn uitgaansleven heeft zelfs een beetje mondain karakter. Maar ook hier kun je, zoals overal op het eiland, zien dat het eiland toch niet zo rijk is als het vasteland.

Een Canadair blusvliegtuig aan het werk bij een bosbrand in het Gravona-dal, ten oosten van Ajaccio.

De binnenlanden zijn ruig. Grote delen er van zijn beschermd natuurgebied, met onder meer gieren, sperwers en de bedreigde hermann-schildpadden. Ook lopen er veel verwilderde varkens. Tussen de bergen en het struikgewas kronkelen talloze beekjes, in het voorjaar vermoedelijk kolkende rivieren, maar in de zomer verdroogd tot bergbeekjes vol poelen, waar je links en rechts kunt pootjebaden en soms een paar meter kunt zwemmen.
Die droogte is in de zomer trouwens het grootste probleem van Corsica. NIet alleen dreigt er elk jaar weer een tekort aan water om te drinken en te irrigeren, het brandgevaar is daardoor enorm. Nergens surveilleert zo veel brandweer als op dit eiland, maar desondanks branden elk jaar weer duizenden hectares bos en struikgewas af. Eén smeulende sigarettepeuk is voldoende om een gortdroog bos in de as te zetten. Vanwege het brandgevaar is bbq-en op houtskool op de meeste campings niet toegestaan (op gas mag meestal wel).

De gebruikelijke weg om op Corsica te komen is per veerboot, vanuit diverse havens in Frankrijk en Italië. De Franse maatschappijen SNCM (sinds kort MCM) en La Méridionale varen alleen vanuit Frankrijk. Deze maatschappijen staan bekend als stakingsgevoelig. Corsica Ferries vaart zowel vanuit Frankrijk als vanuit Italië. Moby Lines onderhoudt diensten vanuit Genua en Livorno in Italië. Jarenlang loonde het om de overtocht zo vroeg mogelijk te boeken, maar dat lijkt te veranderen. De afgelopen jaren kwamen kortingsacties pas eind januari, begin februari af. Probleem in 2016: door de aanhoudende sociale onrust bij SNCM en La Méridionale zijn veel zomerse overtochten bij Corsica Ferries en Moby Lines al volgeboekt.
De vaarschema's voor de komende zomer worden doorgaans medio december bekend gemaakt.
Vliegen kan natuurlijk ook.

Streken en steden in de omtrek: Marseille, Méditerranée, Pyreneeën.

Zoek boeken over Corsica

Reisgidsen over Corsica (via Bol.com)

Camping-Frankrijk.nl Campings Corsica

Klimaat	J	F	M	A	M	J	J	A	S	O	N	D
Gemiddelde dagtemperatuur (°C)	13	13	14	16	20	24	27	27	25	21	17	14
Temperatuur zeewater (°C)	13	13	14	14	17	20	23	26	23	21	18	14
Gemiddelde totale neerslag (mm)	73	72	61	54	40	23	8	15	44	91	103	84